Ο Επικίνδυνος Βοσκός

Είμαι τρομοκρατημένη. Ζω στην πόλη όλη μου τη ζωή. Πάντα η επαρχία και ιδιαίτερα η φύση ήταν για μένα ένα βασίλειο που επιβουλευόταν την υγεία μου, με τα χιλιάδες μικρά ζωύφια και τα ενοχλητικά φυτά. Και όλο αυτό το οξυγόνο... Φρίκη. Παρολαυτά θεωρούσα ότι ήταν ένα ασφαλές μέρος με μοναδική απειλή εξωπραγματικές μέλισσες, που συχνά έπαιρναν στο μυαλό μου οργουελικές διαστάσεις (δεν μιλάω για το πόσο χοντρός ήταν φυσικά). Όμως όσο η φύση ήταν μια συνεχής μάχη για επιβίωση, οι ανθρωποι φάνταζαν καλοκάγαθοι. Ξέρεις, φαφούτες γιαγιάδες που σε φιλεύουν καλούδια, φαφούτιδες γέροι που σου λένε ιστορίες σε άγνωστες γλώσσες. Το χειρότερο που μπορούσες να φανταστείς είναι ότι η οδοντιατρική είναι μια επιστήμη τόσο άγνωστη όσο και η οδοντόβουρτσα.
Όμως τώρα τα πάντα άλλαξαν. Έπαψα να γελάω με τις απίθανες ιστορίες του Στίβεν Κινγκ, όπου όλα τα κακά συμβαινουν σε αμερικανικές κωμοπόλεις. Ούτε και ο Λαβκραφτ μου φαίνεται και τόσο αστείος (καλά όχι ότι γέλασα ποτέ με το "Πλάσμα στο κατώφλι"). Η επαρχία είναι μια επικίνδυνη περιοχή που κάνει τα Zara στις εκπτώσεις να μοιάζουν με βόλτα στο πάρκο. Εκεί, ημίτρελοι (το ήξερα ότι τόσο οξυγόνο δεν κάνει καλό) βοσκοί σκοτώνουν αθώους κυνηγούς. Πώς μπορούν οι δυνάμεις μου να αντιμετωπίσουν αυτήν την απειλή; Αν γίνω αόρατη θα με μυρίσουν τα τσοπανόσκυλα. Και δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω την υποβολή μου γιατί δεν μιλάω την άγνωστη -να τολμήσω να πω εξωγήινη- γλώσσα τους. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να μη ξεχάσω το μοναδικό πράγμα που μπορεί να μου σώσει τη ζωή: "ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΤΗΣΩ ΠΟΤΕ ΤΟ ΤΡΙΦΥΛΛΙ".

Αισιοδοξία

Οι δυνάμεις μου έχουν αρχίσει να γίνονται πολύ χρήσιμες στην νυχτερινή μου έξοδο. Και χρησιμοποιώ όχι τυχαία τον ενικό, καθώς πρόκειται για σπάνιο φαινόμενο. Θα φταίνε τα παραμύθια στα οποία τα φρικιαστικά πράγματα συνέβαιναν νύχτα. Βέβαια τα πιο ειδεχθή εγκλήματα λάβαιναν χώρα στο φως της μέρας. Ας πούμε την καταβρόχθισε ο λύκος μέρα μεσημέρι, και λίγο αργότερα τον ξεκοίλιασε δημόσια ο κυνηγός. Τώρα που το σκέφτομαι χρειάζεται άπλετο φως για να κάνεις σωστή δουλειά. Ενώ τη νύχτα δε βλέπεις και κάνεις τσαπατσουλιές, μια στο κεφάλι και έξω από την πόρτα. Το περίφημο ρητό «της νύχτας τα καμώματα, τα βλέπει η νύχτα και γελά» θα το έβγαλε κανένας απογοητευμένος κακοποιός.

Anyway, που θα έλεγαν και οι αρχαίοι υμών πρόγονοι, εγώ δε βγαίνω πολύ. Και όταν λέω βγαίνω εννοώ αυτά τα στενάχωρα μπαράκια-σαρδελοποιεία ή τα τεράστια club. Κοινό χαρακτηριστικό είναι ότι η σχέση έντασης μουσικής και κεφιού είναι αντιστρόφως ανάλογη. Εγώ ελέγχω το χώρο μέσα από τους τοίχους και όπου δω κάποιο πολυπόθητο κενό οδηγώ τους φίλους μου εκεί σαν άλλος Μωυσής. Εδώ τελειώνει και η συμβολή μου. Τι να κάνουν και οι καημένες οι δυνάμεις μου για τις ανθρώπινες σχέσεις που περνάνε κρίση;

Διάγνωση γιατρού

Θα αναρωτιέσαι τι συνέβη και ωρύομαι, τρόπος του λέγειν, για αυτό που μου συνέβη. Δεν μπορεί να είναι τόσο σοβαρό και μία κοπέλα με τα δικά μου προσόντα (διαστάσεις επιφυλάσσομαι ν' αποκαλύψω) θα έπρεπε να είναι πιο ψύχραιμη. Αυτό δε σκέφτεσαι; Ε! όχι λοιπόν δεν είναι τόσο απλό. Και εξηγούμαι.
Υπάρχει μία λέξη που κυριαρχεί ανάμεσα στις κοντά 6.000.000 λέξεις της ελληνικής. Και κυριαρχεί με το σπαθί της, κύριε. Έχει μια τέτοια δύναμη που μπορεί να αναφερθεί σε όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας. Η έννοια που εκπροσωπεί είναι πολυσύνθετη και συχνά αόριστη, καταφέρνει εντούτοις να υπερνικήσει αυτό το εμπόδιο και καθιστά σαφές το κάθε συγκείμενο. Δε θα σε κουράσω άλλο, αγαπητέ αναγνώστη. Η λέξη αυτή είναι.........η μαλακία (και τα παράγωγά της).
Ναι, ξέρω πως αυτή η ανακοίνωση ίσως αντιμετωπιστεί μα δυσπιστία. Θα στηρίξω το επιχείρημά μου με ένα ελάχιστο δείγμα.
Η λέξη Μαλακία είναι εύχρηστη σαν:

-Ρήμα:
"Καλά, ρε, μαλακίζεσαι τόση ώρα;"
-Επίρρημα:
"Φέρθηκε μαλακισμένα".
-Ουσιαστικό: ο μαλάκας
"Άσε, ρε, για μαλάκες ψάχνεις;"
-Ουσιαστικό: η μαλακία
"Μα τι μαλακίες κάνεις;"
-Ουσιαστικο ως επίθετο:
"Μαλακία ταινία!"
-Μετοχή:
"Έλα δω, ρε μαλακισμένο".

Επίσης η λέξη Μαλακία συναντάται σε πολλές ανθρώπινες δραστηριότητες:
-Μαγειρική:
"Μαλακία φαγητό"
-Πολιτική:
"Βγαίνει ο κάθε ένας και λέει τη μαλακία του".
-Αθλητικά:
"Αν δεν έκανε μαλακίες, θα το είχαμε πάρει το ματσάκι".
-Σχέσεις
"Το παλικάρι είναι τελείως μαλάκας".
-Πολιτισμός:
"Φταίνε αυτοί οι μαλάκες στην τηλεόραση".

Όπως φαντάζεστε θα μπορούσα να μακρυγορήσω εκθέτοντας πλείστα όσα παραδείγματα τα οποία και θα απόδείκνυαν την ισχύ που έχει αποκτήσει στην καθημερινότητά μας αυτή η λέξη. Και όχι τυχαία, φυσικά. Άλλωστε τα περισσότερα από αυτά που μας περιβάλλουν μπορούν να χαρακτηριστούν ώς μαλακίες. Θα μου πείτε που έρχεται και δένει το δίκό μου πρόβλημα. Θα εξηγηθώ αμέσως και με σαφήνεια.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΜΑΛΑΚΙΕΣ!
Αυτό δε το εννοώ με την έννοια της αγανάκτησης. Απλά όταν κάποιος π.χ. μιλάει για τον καιρό τον ακούω κανονικά. Όταν αρχίσει τα πολιτικά, τα αθλητικά με απόψεις που θα υπέπιπταν στο χαρακτηρισμό μαλακισμένες, τότε βλέπω το στόμα του να ανοιγοκλείνει αλλά δεν τον ακούω. Όπως καταλαβαίνεις γύρω μου πολλοί ανοιγοκλείνουν τα στόματά τους.

Επίσκεψη στο γιατρό

Εντάξει το να βλέπω μακρυά το ελέγχω, το να βλέπω μέσα από πράγματα αρχίζω να το μαθαίνω (και να πάψω πλέον να βλέπω ζαρωμένες πούτσες και πεσμένα βυζιά) και όσο για τον έλεγχο της βούλησης έπαψα να κάνω τον Τζεντάι. Αλλά αυτό το τελευταίο δεν θα το αντέξω...

Στην αρχή νόμιζα ότι έχω κάποιο πρόβλημα. Τι να πω; Πανικοβλήθηκα. Η καθημερινότητά μου είχε μεταβληθεί σε εφιάλτη. Ήμουν ανίσχυρη. Έκατσα λοιπόν ήσυχα στον προθάλαμο του ιατρείου ρίχνοντας κλεφτές ματιές από τον τοίχο μέσα στο ιατρείο. Ξέρω ότι είναι το χειρότερό σου. Έχω την αίσθηση ότι όλοι οι μεγάλοι μετρ του τρόμου (μια ορολογία που θα ήθελα πολύ ν' αναλύσω) κάθονται χαιρέκακα σε προθαλάμους ιατρείων. Όχι νοσοκομείων, υπάρχει μια μαζικοποίηση που παραπέμπει σε πόλεμο. Μιλάμε για χωλ ιατρείου, όπου κάθεσαι ιδρώνοντας και σηκώνεσαι όταν ακούγεται από το βάθος το δυσοίωνο "Ο επόμενος". Και ο προαναφερθείς μετρ αποτυπώνει με μανία την έκφραση σου όταν μπαίνεις. Αυτή την γεμάτη άγχος και αγωνία που προσπαθεί μάταια να κρυφτεί πίσω από την ενδεδειγμένη ευγένεια.

Με αυτήν την έκφραση σε μια παραλλαγή της: του πανικού, μπήκα στο ιατρείο. Εξήγησα στο γιατρό τα συμπτώματα.

- Και πότε άρχισαν τα προβλήματα;

-Βασικά στην τηλεόραση. Εκεί που έβλεπα, κάποια στιγμή κόπηκε ο ήχος. Λέω, εντάξει, έκατσα πάνω στο τηλεκοντρόλ. Όμως απλά δεν άκουγα. Μετά ήταν λίγο μυστήριο. Κάποια τα άκουγα καποια όχι.

- Μονο στην τηλεόραση συνέβη αυτό;

- Όχι δυστυχώς. Μου συμβαίνει όλο και πιο συχνά τελευταία. Είτε μιλάω με φίλους είτε στο δρόμο ακούω άλλους.

- Μα, καλά μόνο την ανθρώπινη ομιλία δεν λαμβάνετε;

-Ναι.

Και αφού ο γιατρός σήκωσε τα χέρια ψηλά (θα έπρεπε να τα είχα σηκώσει εγώ αφου με λήστεψε) έφυγα. Τότε ήμουν πανικόβλητη με την ιδέα ότι κάτι δεν πάει καλά με την υγεία μου. Τώρα που ξέρω την αλήθεια, θα προτιμούσα άραγε να ήταν έτσι;

Διαφιμώσεις (μέρος 2ο)

Με δεδομένη την απροθυμία μου να χρησιμοποιώ τις δυνάμεις μου για ίδιον κέρδος ή για να σώσω τον κόσμο, θα πρέπει να θεωρηθεί ιστορική η απόφαση που πήρα. Αποφάσισα λοιπόν να χρησιμοποιήσω την δύναμη υποβολής μου.
Με τον ληγμένο προ μηνων λογαριασμό μου στο χέρι λοιπόν κατευθύνθηκα στα ταμεία της υπηρεσίας, αποφασισμένη να μην πληρώσω τέλη επανασύνδεσης και τα τοιαύτα. Πήρα τις βαθιές μου ανάσες, στήλωσα σταθερά το βλέμμα πάνω στον ταμία επαναλάμβανοντας την φράση "Δεν χρειάζονται τέλη! Δεν χρειάζονται τέλη". Με απαλές κινήσεις κινήθηκα προς το ταμείο ιδρώνοντας ήδη από την υπερπροσπάθεια να διατηρήσω την αυτοσυγκέντρωσή μου. Ήμουν τόσο κοντά. Ήμουν.
Την πλέον ακατάλληλη στιγμή πετάχτηκε μια γιαγιά από το πουθενά και με ευλυγισία της κλάσης Κομανέτσι και μου έφαγε την σειρά. Η πολυπόθητη αυτοσυγκέντρωση πήγε περίπατο και η επωδός κατάντησε κάπως έτσι: "Δεν χρειάζονται ... ουπς... σκατά ... τέλη!". Έτσι ήμουν η μοναδική που δεν εξεπλάγην όταν ο ταμίας κατέβασε τα βρακιά του και έχεσε δημοσίως.
Α! Τα τέλη τα πλήρωσα.

Διαφιμώσεις (Μέρος 1ο)

Ήξερα ότι αν ήθελα κάτι πάρα πολύ (έλα, δεν θέλω συνειρμούς με τον Αλχημιστή τώρα), αν ήθελα να πείσω κάποιον να κάνει κάτι, τελικά το έκανε. Η πειθώ μου, η γοητεία μου, οι ασυναγώνιστες ιδέες μου, το ντεκολτέ μου. Αυτοί πίστευα ότι ήταν οι μοχλοί που έπειθαν τους άλλους γύρω μου να συντονίζονται με τα γούστα μου. Φευ!

Ανακάλυψα ότι αν συγκεντρωθω αρκετά, μεταδίδω τις επιθυμίες μου. Μην ξεγελιέσαι με τα κόμικ και τις ταινίες κουνγκ φου, η συγκεντρωση είναι άτιμο πράγμα. Την πλέον ακατάλληλη στιγμή θα σκεφτείς τα αποτριχωτικά μασχάλης, θα θυμηθείς ότι έχεις γίνει κομμουνίστρια και ότι οι πιθανότητες να κάνεις σεξ ελαχιστοποιούνται. Μετά θα θυμηθείς ότι έπρεπε να συγκεντρωθείς και θα εκνευριστείς με τον εαυτό σου. Και για κερασάκι θα αρχίσεις να μεμψιμοιρείς και να καταριέσαι την μοίρα σου. Γι' αυτό ξέχνα ανθρώπους που ξεφυσάνε και απορεις πώς δε ζαλίζονται. Ή ακόμη χειρότερα που μοιάζουν να μάχονται με μια τεράστια και απρόθυμη να αντιμετωπίσει την σκληρή πραγματικότητα κουράδα.

Αν ξεπεράσω λοιπόν αυτόν τον σκόπελο, ο άλλος θεωρεί τις επιθυμίες μου δικές του. Αρχικά ενθουσιάστηκα. Αυτό μάλιστα! Όλο και κάπου θα μου χρησίμευε. Επειδή όμως σε αυτή τη ζωή η χαρά είναι κάτι που κρατάει λίγο, άρχισα να προβληματίζομαι.Όσοι είναι γύρω μου είναι γιατί το θέλουν ή γιατί τους έχω πείσει; Οι συζητήσεις μαζί μου έμοιαζαν με ανακρίσεις "Γιατί συμφωνείς μαζί μου; Πώς έβγαλες αυτό το συμπέρασμα;" κτλ. Και πάνω που είπα να ηρεμήσω και άρχισα να θαυμάζω την μοναδική μου αυτή ικανότητα, κατάλαβα ότι δεν είναι και τόσο μοναδική.

Τελικά το να πείσεις κάποιον δεν είναι και τόσο μεγάλη υπόθεση. Και μπορείς ακομα να τον κάνεις να πιστεύει οτι ήταν και δική του ιδέα. Μια ολόκληρη σειρά από μίνι φούστες και ενισχυμένους στηθόδεσμους θα μπορούσε να το πιστοποιήσει αυτό. Και για να μην μιλήσω για την βιομηχανία των διαφημίσεων. Σε πείθουν ότι ακόμα και αν βρέχει, είσαι κολλημένος στην κίνηση, η γκόμενά σου γκρινιάζει, όλα θα πάνε καλά με μια σοκολάτα. Και αρχίζεις και συ να τις τσακίζεις αλλά το μόνο που αλλάζει είναι η γκόμενα που από τότε που πήρες 20 κιλά σε παράτησε. Ή μαγειρεύεις τον πολυδιαφημισμένο έτοιμο πουρέ, και περιμένεις αυτόν τον απερίγραπτο ενθουσιασμό της οικογένειας και τελικά το μόνο που ακούς είναι "πάλι αυτή την αηδία έφτιαξες ρε μάνα;" ή το αμίμητο "¨γι' αυτό σε παντρεύτηκα, μωρή, για να τρώω αηδίες;".

Παρατηρήσεις στο camping

1. Ας ξεκινήσουμε με πανανθρώπινες αλήθειες. Οι Γάλλοι βρωμάνε! Παρόλο που θα έλεγε κανείς ότι έχουν κατασκηνώσει στις τουαλέτες, προφανώς κάνουν όλα τ' άλλα εκτός από μπάνιο.
2. Η ντροπή είναι κάτι που δε χωράει στις αποσκευές σου. Οι πιθανότητες να σε δούνε με το βρακί σου (ή και χωρίς αυτό) είναι μεγάλες.
3. Μέσα στην ησυχία, αν έχεις κατασκηνώσει κοντά σε δίοδο, θ' ακούσεις βήματα. Θ' ανησυχήσεις, θα τρομοκρατηθείς. Ορδές από τουρίστες σέρνουν τις πλαστικές παντόφλες τους στο τσιμεντένιο δάπεδο, δημιουργώντας εντύπωση ανάλογη με τα SS.
4. Τα darkia (μια φυλή ανθρώπων με χρωματοευαισθησία) τραβάνε μεγάλο λούκι τα καλοκαίρια. Περιφέρονται κοιτώντας με απελπισία την χρωματιστή πετσέτα τους. Το μαύρο τραβάει ήλιο (θα στο επιβεβαίωνε και ο τελευταίος Βεδουϊνος). Ταυτόχρονα το βάψιμο αυτό θέλει προετοιμασία, όχι αστεία.
5. Βλέπεις κοριτσάκια να κουβαλάνε άπειρα μπαγκάζια και εντυπωσιάζεσαι από την προνοητικότητά τους. Στην πραγματικότητα είναι πρωτάρες, παρασυρόμενες από πλάνητα γκόμενο. Ενώ οι βαλίτσες είναι εξοπλισμένες από ρίμελ μέχρι μάσκαρα, δεν έχουν ούτε ένα αντικουνουπικό!
6. Το σίγουρο είναι ότι θα δεις τους πιο ωραίους τύπους: αυθεντικούς χίππιδες, οικογένειες ξένων με αμολυμένα πιτσιρίκια, φιλικά ζευγαράκια που κάνουν χαβαλέ, μπάκουρους γκόμενους που νομίζουν ότι camping=ομαδικό όργιο. Μια ετερόκλητη, απίθανη παρέα.

Bra syndrome

Έχω ήδη ανακοινώσει ότι αποφάσισα να χρησιμοποιήσω τις δυνάμεις μου για να βοηθήσω τους κοντινούς μου ανθρώπους. Και αυτό έκανα! Έχεις αγωνία να μάθεις τι έκανα; Μια τρύπα στο νερό. Και εξηγούμαι. Στην παρέα μου υπάρχει ένα εξαιρετικό παιδί που έχει ένα μικρό πρόβλημα. Τον μαλακομαγνήτη! Ξέρω, ξέρω φίλοι και φίλες. Θα μου πείτε δεν είναι ο μόνος. Είναι όμως ο μόνος με μια κολλητή που έχει υπερδυνάμεις.

Για να τον συνδράμω ξαμολύθηκα μαζί του σε μπαρ, εστιατόρια και γενικότερα χώρους όπου ο συνωστισμός δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες ανάπτυξης μικροβίων σχέσεων. Θεώρησα ότι με την ικανότητά μου να βλέπω μέσα από συμπαγή πράγματα θα μπορούσα να τον προστατέψω από τις κακοτοπιές ανακοινώνοντας αν η εκάστοτε θηλυκή παρουσία έχει μυαλό στο κρανίο της. Στην πρώτη από αυτές τις απόπειρες το κρανίο φαινόταν ικανοποιητικά γεμάτο και έτσι συμβούλεψα τον φίλο μου να προχωρήσει σε μια περαιτέρω γνωριμία.

Φευ! Απέτυχα παταγωδώς. Η εγκεκριμένη θηλυκιά με μια εντυπωσιακή βλακεία του βεληνεκούς "εσύ είσαι εσύ"(πράγμα ουδόλως προφανές) απεδείχθη ανεγκέφαλη. Πανικοβλήθηκα. Τι τον έκανε τον υπόλοιπο εγκέφαλο; Την επόμενη φορά ήμουν πιο υποψιασμένη και εξέτασα προσεκτικά το κρανίο της ωραιοτάτης δεσποινίδος που πλησίασε τον καλό μου φίλο. Και η αποκάλυψη ήταν συγκλονιστική(που λένε και οι δημοσιογράφοι).

Κάτω από τον εγκέφαλο υπήρχε ένα σύστημα σαν αυτό που έχουν τα σουτιέν και κάνουν τα στήθη να φαίνονται τεράστια ενώ είναι ανύπαρκτα. Ε, τέτοιο είχε και ο εγκέφαλος της. Κάτω από ένα λεπτό στρώμα φαιάς ουσίας, απαραίτητης για τις στοιχειωδεις λειτουργίες, το υπόλοιπο κρανίο ήταν παραγεμισμένο με φύλλα από το Cosmopolitan. Παρατηρώντας προσεκτικότερα είδα ότι όλοι είχαν υιοθετήσει αυτό το σύστημα. Υπήρχε μια ποικιλία στα παραγεμίσματα: από λεφτά μέχρι αέρα κοπανιστό, από κυλότες μέχρι βιβλία ολόκληρα.

Περιόρισα, λοιπόν, απελπισμένη την αποστολή μου και αρκέστηκα να τον προειδοποιώ για το πιο απλό.

-Όχι, δεν έχει τέλειο στήθος. Φοράει μαξιλαράκια.

Laptop-ia

Κοιτάζω τον laptop μου, τον σύντροφο σε σπουδές, παιχνίδι, σε όλες τις δύσκολες ώρες. Και με πιάνει θλίψη. Έχουμε περάσει πολλά μαζι και έχουμε μοιραστεί εμπειρίες και αγωνίες. Και όμως, μετά από λίγο καιρό δε θα είναι παρά ξεπερασμένος. Θα έχει χαθεί ο πρώτος ενθουσιασμός και η μαγεία από τη σχέση μας και δεν θα τον περιποιούμαι πια με την ίδια προθυμία. Δε θα καλύπτει πλέον τις ανάγκες μου και θα φαντάζει στα μάτια μου αργός και άχρηστος. Το αναπόφευκτο θα συμβεί και σιγά σιγά θα αρχίσω να ψάχνω για άλλον. Στην αρχή θα βγαίνω μόνη μου στα μαγαζιά απλά για να κοιτάξω. Και κάποια μέρα θα βρώ έναν νέο, όμορφο και ικανό να με ικανοποιήσει και θα τον φέρω σπίτι. Αυτός θα πρέπει να φύγει.

Και που θα πάει; Φαντάζομαι ένα μέρος όπου μαζεύονται όλοι οι παλίοι lap top. Έναν παράδεισο από πρίζες και καλώδια δικτύου ή ασύρματες συνδέσεις. Εκεί μπορούν οι μαθημένοι στην ελευθερία lap tops να ζήσουν ευτυχισμένοι ανταλάσσοντας μηνύματα στις οθόνες τους. Και θα έχουν χαρακτηριστικά των files που έχουν σωθεί στον σκληρό δίσκο τους. Δε θα μου έκανε καμία εντύπωση λοιπόν αν οι περισσότερες laptopίνες είναι ξεκωλάκια. Θα υπάρχουν, φαντάζομαι, πολλοί δικηγόροι που για πλάκα θα μηνύουν ο ένας τον άλλο. Και φοιτητοlaptop που θα μιλάνε μεταξύ τους δικτυακά και θα ξενυχτάνε σε forum. Αλλά οι περισσότεροι θα αναβοσβήνουν άσκοπα τις οθόνες τους και θα παίζουν μισοτελειωμένες παρτίδες πασιέντσας.

Προβληματισμός

Δηλαδή ας πούμε ότι εσύ μπορούσες να βλέπεις μέσα από τοίχους και είχες ευκοίλια, πόσο χρήσιμη θα σου φαινόταν αυτή η δύναμη;Με περηφάνεια σου αποκαλύπτω ότι βρήκα πώς μπορώ να εξυπηρετηθώ σε αυτή την "επείγουσα" κατάσταση.Μπαίνεις στις δημόσιες τουαλέτες και το σκατό "γλύφει το βρακί" σου (που λέει και μια ψυχή). Πανικός! Όχι λοιπόν. Αν έχεις την ικανότητα να βλέπεις μέσα από συμπαγή πράγματα, τότε χωρίς καθυστέρηση μπαίνεις στην ελεύθερη.Χα!
Και αν είσαι ελεύθερη και σου την πέφτει ένας τύπος, δεν υπάρχει λόγος να χάνεις το χρόνο σου για να ανακαλύψεις αργότερα, όταν θα είσαι ήδη ανάσκελα (ή όπως προτιμάς) ότι είναι "λειψός" να το πω; Και πάλι όχι.Μπορείς εύκολα και γρήγορα να διαπιστώσεις κατα πόσο αξίζει να το πείς αυτό το ρημαδι το κερασμένο το ποτό.

Χαμένες μικρές χαρές

Σιγά σιγά ανακαλύπτω ότι όχι μόνο δεν μπορώ να βρώ τρόπο να αξιοποίησω τις δυνάμεις μου αλλά μου κλέβουν και μερίκες μικρές χαρές της ζωής μου. Να, για παράδειγμα, στα γενέθλιά μου ήξερα ότι μέσα στο μικρό κουτάκι υπήρχε ένα όμορφο κρεμαστό από τους κολλητούς μου, τον Άκη και την Ευγενία!Και αυτό είναι για όλα τα δώρα από μικρό παιδί. Ήξερα μέχρι και που τα έκρυβαν οι γονείς μου (τώρα που το θυμήθηκα μπορούσα και να τους δω όταν έκαναν αυτό για το οποίο συνήθως κλειδώνουν την πόρτα).Ξέρω από πριν ποιός χτυπά την πόρτα και αν έφτασε το μηχανάκι με την παραγελλία.Αν και μια άσχημη εμπειρία ήταν όταν είχα διαλέξει ένα ακριβό καλλυντικό και μέσα στο κουτάκι μου έβαλαν λάθος προϊόν και ασυναίσθητα το είπα στην πωλήτρια.Με κοίταγε σαν φρικιό προσπαθώντας να καταλάβει με το λίγο μυαλό που έβλεπα μέσα στο κρανίο της πώς σκατά ήξερα το λάθος.
Αποφάσισα όμως να μην αφήσω την κατάσταση να περάσει έτσι. έχω κάποιες δυνάμεις και θα τις χρησιμοποιήσω κάνοντας κάτι.Δεν θα είναι εύκολο αυτό αλλά θα το προσπαθήσω. Και θα αρχίσω από τους πιο κοντινούς μου.Θα σε ενημερώσω για τα νεότερα.

Όταν πήγα στη Σητεία...

... έπαθα συχνοουρία! Αυτό τραγουδάμε κάθε φορά που η μοίρα, ή και μια μαζοχιστική τάση, μας οδηγεί εκεί. Είναι το μέρος όπου πέρασα όλες τις καλοκαιρινές διακοπές όλων των παιδικών μου χρόνων. Βαρετό μέρος μα την αλήθεια. Αλλά ταυτόχρονα έχει μια δική του μαγεία. Μην παρεξηγηθώ, βέβαια, είναι ότι μπορείς να μισήσεις σε μια επαρχιώτικη πόλη. Γαρνίρεις με νεοπλουτισμο, κόμπλεξ και απαίσια τσιμεντένια κτίρια. Στο τέλος βάζεις για κερασάκι ένα παλιό βενετσιάνικο κάστρο, που παλεύει για αξιοπρέπεια, και έχεις την γενική εικόνα.
Εδώ ανακάλυψα ότι οι υπερδυνάμεις μπορούν να αχρηστευτούν από την απέραντη ανία. Δεν μπορώ να βρώ τίποτε χρήσιμο για αυτές. Άντε, να βγω στο μπαλκόνι και να χαζέψω θάλασσα, να είμαι στην παραλία και να παρακολουθώ από μακρυά τα ψάρια. Ε, και; Αν μπορούσα να πετάξω τουλάχιστον... Να σου πω δεν έχω δοκιμάσει γιατί έχω υψοφοβία και δεν φαντάζομαι να έχει πολύ πλάκα να τα καταφέρω. Ιδιαίτερα αν υπολογίσει κανείς ότι μπορεί να λιποθυμήσω. Τελοσπάντων .... Μπορείς εσύ, αγαπημένε αναγνώστη, να με βοηθήσεις; Τι στο καλό με ωφελεί να έχω αυτές τις δυνάμεις αν δεν μου εξασφαλίζουν κάποια άνεση και ενδιαφέρον στη Σητεία;

Σοκολατομανία!!!

Κάθε υπερήρωας έχει και τις αδυναμίες του. οι δικές μου δυνάμεις εξασθενούν όταν τρώω σοκολάτα (μην μουτρώνεις, με την τύχη που έχω θα έπρεπε να ήταν το σεξ το πρόβλημα). Έχω υπαρξει λοιπόν επί σειρά ετών σοκολατομανής. Μια απαίσια εμπειρία!

Ξεκίνησα από τα ελαφρα, ξέρεις πως γίνονται αυτά. Ένας φίλος έτρωγε σοκολάτα υγείας, μου έδωσε ένα κομμάτι. Από τότε, φιλαράκο, το έχασα. Σύντομα έπεσα στην γάλακτος και πριν το καταλάβω καν έτρωγα μια σοκολάτα αμυγδάλου το πρωι και το βράδυ. Όταν ένα βράδυ σηκώθηκα και σχεδόν ημίγυμνη βγήκα στους δρόμους ψάχνοντας έστω και Lacta κατάλαβα ότι έπρεπε κάτι να κάνω.

Το έκοψα μαχαίρι και έτσι σώθηκα. Είμαι καθαρή εδώ και χρόνια. Πάω Ακόμα στις συναντήσεις των Α.Σ. (Ανώνυμων Σοκολατομανών) και σε λίγο θα μπορώ να ζήσω και πάλι φυσιολογικά. Βρήκα όμως αυτό το ενδιαφέρον τεστάκι. Δοκίμασέ το!

You are Milk Chocolate

A total dreamer, you spend most of your time with your head in the clouds. You often think of the future, and you are always working toward your ideal life. Also nostelgic, you rarely forget a meaningful moment... even those from long ago.

What Kind of Chocolate Are You?

Μέσα Μαζικής Μεταφοράς

Σήμερα θα σου διηγηθώ τις περιπέτειές μου στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Το δράμα είναι ότι στην πραγματικότητα δεν έχω βρει καμία από τις δυνάμεις μου να είναι ουσιαστικά χρήσιμες σε αυτό τον τομέα. Πράγμα που αποδεικνύει περίτρανα ότι το να κινείσαι με Μ.Μ.Μ. απαιτεί μια υπεράνθρωπη προσπάθεια. Είναι μια πραγματική αρένα ή ακόμα και ένα πεδίο μάχης. Μπορείς εύκολα να ξεχωρίσεις τον παλαίμαχο του χώρου από την άνεση με την οποία κινείται και από την ευχέρειά του να διεκδικεί την θέση. Αυτή δε καθαυτή η διεκδίκηση αποτελεί χάρμα ειδέσθαι. Οι νεότεροι του είδους χρησιμοποιούν τον ενθουσιασμό και την ευελιξία αλλά δυστυχώς ηττώνται οικτρά από τα χρόνια εξάσκησης. Αν και τελικά αυτό που πιστεύω τους εξασφαλίζει την πολυπόθητη θέση είναι το δολοφονικό ένστικτο. Δεν διστάζουν σε τίποτα και είναι πρόθυμοι να σπρώξουν, να παραγκωνίσουν ή και να βάλουν τρικλοποδιά.
Και σε ρωτάω ευθέως: ποια δύναμη μπορώ να αντιτάξω ώστε να εξασφαλίσω μια αξιοπρεπή, έστω, θέση στο λεωφορείο. Πώς να υπερνικήσω αυτή την ασίγαστη δίψα για το ύψιστο αγαθό, για αυτή την νίκη των νικών; Μπορώ τουλάχιστον να βλέπω αρκετά μακριά άρα ξέρω πολύ πριν ποιο λεωφορείο έρχεται. Δεν βλέπω ακριβώς τη χρησιμότητα αυτού, αλλά βλέπω στη στάση αρκετούς να αγχώνονται για αυτό το ίδιο πράγμα. Ενδεικτικό του άγχους, βασικά. Γιατί εγώ σου λέω ότι το είδες, τι έγινε, τι θα αλλάξει; Πάντως όταν τους παρακολουθώ να τεντώνουν λαιμούς και να σκιάζουν τα μάτια τότε αισθάνομαι ότι κατέκτησα μια νίκη. Και ας καταλήγω πάντα στριμωγμένη. Κάποτε όμως θα μάθω να σπρώχνω και να κρατάω τα μάτια μου στο στόχο. Και τότε θα κάτσω και εγώ σε μια θέση λεωφορείου.

Αρχή εξομολόγησης

Έχω υπερδυνάμεις! Θα μου πεις ότι και εσύ έχεις γρίπη αλλά δεν το κάνεις θέμα. Φαντάζομαι ότι τη διαφορά την βλέπεις όμως. Και αν αρχίζεις ήδη να με φαντάζεσαι με δερμάτινα και να πολεμάω το έγκλημα, ξέχασε το . Ζω μια κοινή, έως κοινότυπη, ζωή όπως φαντάζομαι και εσύ. Δε λέω ότι για να εξυπηρετήσω κάποιες μικροανάγκες μου δεν χρησιμοποιώ τις δυνάμεις μου, αλλά δεν έχω πάρει ακόμα καμιά δράση σχετικά.
Αν με έβλεπες στο δρόμο ? και λέω αν γιατί μπορώ να γίνω αόρατη αλλά με κουράζει ? θα έβλεπες μια κοπέλα νεαρή να κρατά πιθανότατα κάποιο βιβλίο και να τρέχει από το ένα μάθημα στο άλλο. Πιθανότατα να έχουμε συναντηθεί στο μετρό, μπορεί για να περάσω την ώρα μου να χάζευα το περιεχόμενο της τσάντας σου και να χαμογέλασα όταν είδα το πορνό που κρύβεις. Ή ίσως στην ουρά για το σούπερ μάρκετ να είχες προσέξει την γιαγιά που μου πήρε με το έτσι θέλω τη σειρά και να απόρησες που δεν της είπα τίποτα. Να, βλέπεις είχε καρκίνο, μπορούσα να το δω καθαρά. Όχι βέβαια ότι δε μουρμούρισα κάτι σε υπερηχητική συχνότητα.
Μπορώ να σε δω να διαβάζεις τα λίγα που έχω γράψει ως τώρα και να μετράς τις ικανότητές μου. Ναι, μπορώ να γίνω αόρατη, ναι, μπορώ να βλέπω μέσα από συμπαγή αντικείμενα και ναι, μπορώ να εκπέμψω υπερηχητικά κύματα ? αν και αυτό το τελευταίο δε μου έχει χρησιμέψει ακόμα. Η λίστα δεν είναι πλήρης φυσικά ακόμα και για’ μενα την ίδια. Και γιατί δεν τις χρησιμοποιώ ρωτάς αφελέστατα; Γιατί δεν έχει πλάκα να είσαι διαφορετικός, γιατί φοβάμαι. Αλλά τώρα το αποφάσισα. Θα δημοσιοποιήσω την καθημερινότητά μου ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι όλοι θα καταλάβουν ποια είμαι και τι μπορώ να κάνω.