Διαφιμώσεις (Μέρος 1ο)

Ήξερα ότι αν ήθελα κάτι πάρα πολύ (έλα, δεν θέλω συνειρμούς με τον Αλχημιστή τώρα), αν ήθελα να πείσω κάποιον να κάνει κάτι, τελικά το έκανε. Η πειθώ μου, η γοητεία μου, οι ασυναγώνιστες ιδέες μου, το ντεκολτέ μου. Αυτοί πίστευα ότι ήταν οι μοχλοί που έπειθαν τους άλλους γύρω μου να συντονίζονται με τα γούστα μου. Φευ!

Ανακάλυψα ότι αν συγκεντρωθω αρκετά, μεταδίδω τις επιθυμίες μου. Μην ξεγελιέσαι με τα κόμικ και τις ταινίες κουνγκ φου, η συγκεντρωση είναι άτιμο πράγμα. Την πλέον ακατάλληλη στιγμή θα σκεφτείς τα αποτριχωτικά μασχάλης, θα θυμηθείς ότι έχεις γίνει κομμουνίστρια και ότι οι πιθανότητες να κάνεις σεξ ελαχιστοποιούνται. Μετά θα θυμηθείς ότι έπρεπε να συγκεντρωθείς και θα εκνευριστείς με τον εαυτό σου. Και για κερασάκι θα αρχίσεις να μεμψιμοιρείς και να καταριέσαι την μοίρα σου. Γι' αυτό ξέχνα ανθρώπους που ξεφυσάνε και απορεις πώς δε ζαλίζονται. Ή ακόμη χειρότερα που μοιάζουν να μάχονται με μια τεράστια και απρόθυμη να αντιμετωπίσει την σκληρή πραγματικότητα κουράδα.

Αν ξεπεράσω λοιπόν αυτόν τον σκόπελο, ο άλλος θεωρεί τις επιθυμίες μου δικές του. Αρχικά ενθουσιάστηκα. Αυτό μάλιστα! Όλο και κάπου θα μου χρησίμευε. Επειδή όμως σε αυτή τη ζωή η χαρά είναι κάτι που κρατάει λίγο, άρχισα να προβληματίζομαι.Όσοι είναι γύρω μου είναι γιατί το θέλουν ή γιατί τους έχω πείσει; Οι συζητήσεις μαζί μου έμοιαζαν με ανακρίσεις "Γιατί συμφωνείς μαζί μου; Πώς έβγαλες αυτό το συμπέρασμα;" κτλ. Και πάνω που είπα να ηρεμήσω και άρχισα να θαυμάζω την μοναδική μου αυτή ικανότητα, κατάλαβα ότι δεν είναι και τόσο μοναδική.

Τελικά το να πείσεις κάποιον δεν είναι και τόσο μεγάλη υπόθεση. Και μπορείς ακομα να τον κάνεις να πιστεύει οτι ήταν και δική του ιδέα. Μια ολόκληρη σειρά από μίνι φούστες και ενισχυμένους στηθόδεσμους θα μπορούσε να το πιστοποιήσει αυτό. Και για να μην μιλήσω για την βιομηχανία των διαφημίσεων. Σε πείθουν ότι ακόμα και αν βρέχει, είσαι κολλημένος στην κίνηση, η γκόμενά σου γκρινιάζει, όλα θα πάνε καλά με μια σοκολάτα. Και αρχίζεις και συ να τις τσακίζεις αλλά το μόνο που αλλάζει είναι η γκόμενα που από τότε που πήρες 20 κιλά σε παράτησε. Ή μαγειρεύεις τον πολυδιαφημισμένο έτοιμο πουρέ, και περιμένεις αυτόν τον απερίγραπτο ενθουσιασμό της οικογένειας και τελικά το μόνο που ακούς είναι "πάλι αυτή την αηδία έφτιαξες ρε μάνα;" ή το αμίμητο "¨γι' αυτό σε παντρεύτηκα, μωρή, για να τρώω αηδίες;".

Παρατηρήσεις στο camping

1. Ας ξεκινήσουμε με πανανθρώπινες αλήθειες. Οι Γάλλοι βρωμάνε! Παρόλο που θα έλεγε κανείς ότι έχουν κατασκηνώσει στις τουαλέτες, προφανώς κάνουν όλα τ' άλλα εκτός από μπάνιο.
2. Η ντροπή είναι κάτι που δε χωράει στις αποσκευές σου. Οι πιθανότητες να σε δούνε με το βρακί σου (ή και χωρίς αυτό) είναι μεγάλες.
3. Μέσα στην ησυχία, αν έχεις κατασκηνώσει κοντά σε δίοδο, θ' ακούσεις βήματα. Θ' ανησυχήσεις, θα τρομοκρατηθείς. Ορδές από τουρίστες σέρνουν τις πλαστικές παντόφλες τους στο τσιμεντένιο δάπεδο, δημιουργώντας εντύπωση ανάλογη με τα SS.
4. Τα darkia (μια φυλή ανθρώπων με χρωματοευαισθησία) τραβάνε μεγάλο λούκι τα καλοκαίρια. Περιφέρονται κοιτώντας με απελπισία την χρωματιστή πετσέτα τους. Το μαύρο τραβάει ήλιο (θα στο επιβεβαίωνε και ο τελευταίος Βεδουϊνος). Ταυτόχρονα το βάψιμο αυτό θέλει προετοιμασία, όχι αστεία.
5. Βλέπεις κοριτσάκια να κουβαλάνε άπειρα μπαγκάζια και εντυπωσιάζεσαι από την προνοητικότητά τους. Στην πραγματικότητα είναι πρωτάρες, παρασυρόμενες από πλάνητα γκόμενο. Ενώ οι βαλίτσες είναι εξοπλισμένες από ρίμελ μέχρι μάσκαρα, δεν έχουν ούτε ένα αντικουνουπικό!
6. Το σίγουρο είναι ότι θα δεις τους πιο ωραίους τύπους: αυθεντικούς χίππιδες, οικογένειες ξένων με αμολυμένα πιτσιρίκια, φιλικά ζευγαράκια που κάνουν χαβαλέ, μπάκουρους γκόμενους που νομίζουν ότι camping=ομαδικό όργιο. Μια ετερόκλητη, απίθανη παρέα.