Όχι ακόμα Θεός

Κάπου είδα έναν παπά καθολικό να μιλά με έναν αφρικανό σαμάνο:
- Ναι, το ζήτημα των Κινέζων πρέπει να συζητηθεί στο συμπόσιο.
- Η ένωση σαμάνων θα στηρίξει την πρόταση. Θα πρέπει να αποφασιστεί τι θα γίνει και με τη θρησκεία του χρήματος.
Είχα πιάσει λαυράκι. Πλησίασα με αποφασιστικό βήμα. Τόσο αποφασιστικό που αν είχα σπιρούνια θα αντηχούσαν στο χωματόδρομο της αφρικανικής χώρας. Έφτασα κοντά στο περίεργο δίδυμο και ρώτησα για το συμπόσιο. Άλλαξαν ύφος και αμέσως το έπαιζαν εχθροί. Όταν επέμεινα στράφηκαν εναντίον μου. Και η μάχη άρχισε.
Ο πάτερ άνοιξε τα πόδια, στύλωσε το βλέμμα και έβγαλε το μαγικό του όπλο: το κομποσκοίνι. Αυτοσυγκεντρώθηκα και ετοιμάστηκα να τον πείσω να τα ξεράσει όλα. Ίδρωνα και ξείδρωνα αλλά η προσευχή κρατούσε το μυαλό του προστατευμένο. Τότε είδα μέσα από το ράσο το ροζ στρινγκ.
- Το κόκκινο στρίνγκ θα σας πήγαινε καλύτερα, πάτερ.
Η αυτό συγκέντρωση του πήγε περίπατο, το Κύριε ελέησόν με έγινε κάτι σαν Κύριε λες να μου πηγαίνει ελέησον; Την ώρα όμως που ήμουν έτοιμη να μάθω για το συμπόσιο, μου την πέφτει ο σαμάνος κουνώντας ένα ραβδί με κρόταλα. Είχε πέσει σε έκσταση και έτσι οι σκέψη του ήταν ασυνάρτητη. Άσε που ο θόρυβος δε με άφηνε να συγκεντρωθώ για να ρωτήσω τον πάτερ.

Θα καταφέρω άραγε να μάθω τι είναι αυτό το συμπόσιο;

Θεός

Θα μου πεις βαρέθηκες να ακούς αρλούμπες, για αμαρτήματα. Θες να μάθεις τι κάνω, πως τα πάω. Πως τα περνάω με τις δυνάμεις μου; Τι, δηλαδή, κάνει μια κοπέλα που μπορεί να βλέπει μακριά και μέσα από συμπαγή αντικείμενα, που μπορεί να γίνεται αόρατη. Τι νόημα έχει η ζωή μιας κοπέλας που μπορεί να ελέγχει τη θέληση των άλλων; Θα σου αποκαλύψω τι ακριβώς έκανα, όλο αυτό τον καιρό. Αποφάσισα να γίνω Θεός.
Ναι, ναι Θεός, έστω και άγιος. Και δεν εννοώ Θεός κατά Ψινάκη: «Θεά είσαι, αγάπη μου». Ούτε θα κάτσω σαν γκουρού να διαλογίζομαι μέχρι να φτάσω στη θέωση. Ωστόσο, έχοντας παραπάνω ικανότητες από όλους εσάς, με οδήγησε στη φυσική απόφαση να γίνω θεά.
Άρχισα, λοιπόν, ένα ταξίδι αναζήτησης του τρόπου με τον οποίο θα μπορούσα να επισημοποιήσω αυτήν την ανάγκη μου. Και έτσι γύρισα τον κόσμο, σ’ ένα ταξίδι που αν ήταν ταινία, θα είχε μαγικές εικόνες και επική – εμψυχωτική μουσική. Εξοντώθηκα λιγάκι, γιατί το ταξίδι το έκανα συχνά αόρατη και δεν ήταν λίγες οι φορές που στριμώχτηκα και αεροπλάνα, έκατσα σε σκαλάκια σε λεωφορεία. Και καμιά φορά έπειθα κάποιον να με πάρει μαζί του, με μεγάλο κίνδυνο, ωστόσο. Μην φανταστείς καμιά ιστορία απόπειρας βιασμού και ηρωικής εξόδου. Ο κίνδυνος ήταν να χαθώ. Γιατί είναι άλλο να πείσεις κάποιον να σε πάει κάπου και άλλο να ξέρει που σε πηγαίνει.
Επιπλέον, δεν άκουγα σχεδόν τίποτα γιατί οι μαλακίες είναι αρκετές στον κόσμο. Άσε, που δεν μπορούσα να βγάλω άκρη με το που πρέπει να απευθυνθεί κάποιος για να γίνει θεός. Όλη την μέρα, δεν έκανα τίποτε άλλο από το να ακούω. Την έστηνα δίπλα σε ναούς, κοντά σε γκουρού, όπου, τελοσπάντων έβλεπα δίσκο. Αυτό ήταν κάτι που πρόσεξα παγκοσμίως: ο δίσκος. Πολύ φτώχεια η θρησκεία, σε σημείο που το ξανασκέφτηκα να γίνω θεός. Η απογοήτευσή μου ήταν μεγάλη, κανείς δε μου έδινε σαφής οδηγίες. Στις περισσότερες θρησκείες ή γεννιέσαι θεός, ή έχεις τα μέσα (πχ τον σωστό πατέρα). Είναι και αυτοί οι βουδιστές, και το σκέφτηκα να δοκιμάσω τα όρια του ελέγχου της βούλησης, με την αυτοσυγκέντρωση. Αλλά μετά είναι και αυτό το ηλίθιο χαμόγελο.
Μια μέρα όμως, εκεί που πια τα είχα παρατήσει, άκουσα κάτι ενδιαφέρον. κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον

ΈΠΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (ΤΟΥ ΜΠΙ ΚΟΝΤΙΝΙΟΥΝΤ για τους άσχετους)