Θα μου πείτε που βρήκα 100 πιστούς. Είχε έρθει φυσικά το μωρό μου – που μάλλον παρερμήνευσε τον όρο «θεά» -και κάποιοι κολλητοί μου, όπως η Genie και ο Άκης. Ήρθαν και κάτι άγνωστοι τύποι που δεν είχα ξαναδεί. Σε καμία περίπτωση δεν ήταν 100. Μελετώντας το Καταστατικό είχα βρει μια τρύπα. Πουθενά δεν υπήρχε ρήτρα ότι οι πιστοί έπρεπε να είναι άνθρωποι. Μια διένεξη περί ψυχής μεταξύ των υπόλοιπων θρησκειών και των βουδιστών δεν είχε αφήσει το θέμα σε εκκρεμότητα. Αλλά αυτό ήταν κάτι που δεν υπήρχε πάρα μόνο στα ψιλά γράμματα. Και όπως διαπίστωσα οι θρησκείες είναι ένα συμβόλαιο με ψιλά γράμματα. Έτσι, είχα φροντίσει να προμηθευτώ και να μεταφέρω καμιά 80αριά κότες. Αρχικά η κατάσταση ήταν απελπιστική. Αν μας έβλεπε κανείς θα έλεγε ότι ήμασταν χαμένοι από χέρι. Ο σαμάνος ήταν βαμμένος με τα χρώματα της φυλής και φορούσε μια υπέροχη στολή. Οι πιστοί του ήταν κάτι γεροδεμένοι τύποι που φορούσαν και αυτοί παραδοσιακές στολές και έδειχναν βλοσυροί και αποφασισμένοι. Από την άλλη εγώ είχα πάει με ένα τζιν και μια μπλούζα και κοιτούσα τους δικούς μου. Τα φιλαράκια μου με χάζευαν και σχολίαζαν, υποθέτω όχι κολακευτικά. Κοντά τους οι ξεκάρφωτοι κοιτιόταν και επεξεργαζόταν το χώρο. Μέχρι να αρχίσει ο αγώνας είχαν αρχίσει να συστήνονται μεταξύ τους και να πιάνουν την κουβέντα.
Στο ενδιάμεσο, οι κότες τα είχαν δώσει όλα, κακάριζαν και φώναζαν πανικόβλητες. Και εγώ χάζευα μια τον σαμάνο και μια τις κότες και μια τους δικούς μου πιστούς που δεν έδειχναν τον ίδιο ενθουσιασμό. Εκτός από τον Tristanos, που ήταν πιο φανατικός, κάποια στιγμή με κοίταξε ερωτηματικά δείχνοντας τους αντιπάλους μας. Του έκανα νόημα να ηρεμήσει. Ο θόρυβος ήταν εκκωφαντικός τόσο που μετάνιωσα που δεν έφερα χρυσόψαρα, αν και η μεταφορά τους θα ήταν επίφοβη.
Κάποια στιγμή ο σαμάνος σταμάτησε το σείστρο και οι πιστοί του σε μια ένδειξη τυφλής υποταγής κοκάλωσαν. Χαμογέλασα σε αυτήν την ανοιχτή πρόκληση, έβγαλα δύο χούφτες καλαμπόκι από την τσέπη μου και το πέταξα μπροστά μου. Αμέσως οι κότες σταμάτησαν να κακαρίζουν και έσκυψαν μπροστά μου. Οι υπόλοιποι πιστοί μου, ξαφνιασμένοι από την ησυχία, σταμάτησαν να μιλούν και γύρισαν προς το μέρος μου.
Η πρώτη φάση είχα τελειώσει, αν και δεν είχα καταλάβει τι ακριβώς έπρεπε να επιτευχθεί. Οι κριτές έγραφαν στα μπλοκάκια τους και ο σαμάνος τους κοιτούσε με αγωνία. Μάλλον τα είχα πάει καλά. Η δεύτερη φάση ήταν μια πραγματική πρόκληση.
Στο ενδιάμεσο, οι κότες τα είχαν δώσει όλα, κακάριζαν και φώναζαν πανικόβλητες. Και εγώ χάζευα μια τον σαμάνο και μια τις κότες και μια τους δικούς μου πιστούς που δεν έδειχναν τον ίδιο ενθουσιασμό. Εκτός από τον Tristanos, που ήταν πιο φανατικός, κάποια στιγμή με κοίταξε ερωτηματικά δείχνοντας τους αντιπάλους μας. Του έκανα νόημα να ηρεμήσει. Ο θόρυβος ήταν εκκωφαντικός τόσο που μετάνιωσα που δεν έφερα χρυσόψαρα, αν και η μεταφορά τους θα ήταν επίφοβη.
Κάποια στιγμή ο σαμάνος σταμάτησε το σείστρο και οι πιστοί του σε μια ένδειξη τυφλής υποταγής κοκάλωσαν. Χαμογέλασα σε αυτήν την ανοιχτή πρόκληση, έβγαλα δύο χούφτες καλαμπόκι από την τσέπη μου και το πέταξα μπροστά μου. Αμέσως οι κότες σταμάτησαν να κακαρίζουν και έσκυψαν μπροστά μου. Οι υπόλοιποι πιστοί μου, ξαφνιασμένοι από την ησυχία, σταμάτησαν να μιλούν και γύρισαν προς το μέρος μου.
Η πρώτη φάση είχα τελειώσει, αν και δεν είχα καταλάβει τι ακριβώς έπρεπε να επιτευχθεί. Οι κριτές έγραφαν στα μπλοκάκια τους και ο σαμάνος τους κοιτούσε με αγωνία. Μάλλον τα είχα πάει καλά. Η δεύτερη φάση ήταν μια πραγματική πρόκληση.
