Κυριακή, Σεπτεμβρίου 02, 2007

Τρομαχτικά τρομερός τρόμος

Με αφορμή την «ασύμμετρη απειλή» (μα είναι υπέροχο) θέτω ένα σημαντικό ζήτημα.

Τι είναι τρόμος; Τι φοβούνται οι άνθρωποι; Εντάξει, όλοι φοβόμαστε τον θάνατο. Εκτός φυσικά αν είσαι ο Υιός του Θεού ή ο κολλητός του ο Λάζαρος (τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα να είσαι ο Λάζαρος γιατί θα αποφύγεις την ταλαιπωρία –ξέρεις, βασανιστήρια, σταύρωση). Ή αν είσαι ο Δαλάι Λάμα και ξέρεις ότι θα μετενσαρκωθείς. Παρεμπιπτόντως, μόνο ο Δαλάι Λάμα πρέπει να χαίρεται με το φαινόμενο του θερμοκηπίου. «Επιτέλους, η Λάσα θα είναι παραθαλάσσια στην επόμενη μετενσάρκωση».

Εγώ για παράδειγμα φοβάμαι τα ύψη. Τώρα αυτό μάλλον δεν είναι ακριβές. Δηλαδή δεν βλέπω ένα ύψος και λέω «Θεέ μου! Ένα τρομερό ύψος!». Μάλλον φοβάμαι την πτώση. Αλλά ο όρος “πεσοφοβία” δεν προσδίδει κύρος σε έναν ηλικιωμένο καθηγητή και δεν ταιριάζει σε βιβλιογραφία.
Εσείς, 5 αναγνώστες μου, τι φοβάστε;


9 σχόλια:

βασίλης είπε...

Κατά σύμπτωση Βασιλεία έχουμε τον ίδιο φόβο. Έχω κι εγώ υψοφοβία.
Ο πρώτος από τους 5 αναγνώστες σου τοποθετήθηκε...

Κώστας είπε...

Ο φόβος είναι κάτι απροσδιόριστο. εσύ μάλλον μιλάς για φοβίες.Φόβο αισθάνομαι όταν βρίσκομαι σε μια δύσκολη κατάσταση και δεν έχω ούτε και μπορώ να πάρω τον έλεγχο στα χέρια μου, με αποτέλεσμα απλά να περιμένω το αποτέλεσμα ανήμπορος να αντιδράσω.
Έχω και μια φοβία.Δεν θέλω με κανένα τρόπο και ποτέ να καθηλωθώ στο κρεβάτι.Να φτάσω σε ένα σημείο να είμαι ανήμπορος να "εξουσιάζω" τον εαυτό μου.
Αυτά το λίγα για σήμερα
Κώστας

Βασιλεία Βαξεβάνη είπε...

@Βασίλης
Χαίρομαι που μοιραζόμαστε τον ίδιο φόβο. Αν και δεν ανήκουμε και σε καμία ελίτ, πολύ εκεί έξω συμπάσχουν. Ευχαριστώ!
@Κώστας
Λυπάμαι που θα στο πω αλλά τίποτα δεν υπόκειται στον έλεγχό μας. Έχει περισσότερο ενδιαφέρον να το πιστεύουμε αυτό δε νομίζεις;
Όσο για το κρεβάτι, έχεις δίκιο. Είναι άσχημο.

ZouZouna είπε...

Έγώ πάλι, έχω τις φοβίες της ηλικίας μου. Ετσι μου είπαν. Πολλες φοβίες και κρίσεις πανικού. Αμέτρητες φοβίες. Να βλέπεις εικόνες να μην μπορείς να συγκρατηθείς. Ετσι μένεις μέσα δεν πας πουθενά, και περιμένεις, δεν ξέρω πόσα χρόνια - κανείς δεν μοιάζει να ξέρει να σου πει -, να περάσουν. Εγώ η ατρόμητη. Πως έγινα έτσι. Δεν είναι μία, δεν είναι δύο, δεν είναι τρείς...... δεν ξέρω. Όταν περάσουν θα σας πω....

Antoin... είπε...

Εδώ και λίγα χρόνισα πίσω, μάλλον σταμάτησα να φοβάμαι.
Σαν τον Κώστα, λόγω εγωιστικής περηφάνιας (δικής μου εννοώ), είχα τη φοβία μήπως ψοφήσω κατάκοιτος τυρρανώντας την κοινωνία.
Τώρα όμως νομίζω πως αν μου τύχει κάτι ανάλογο θα πείσω τον εαυτό μου ν' αποδημήσει στα εξ ων αφίχθει.

Καλό μήνα βρε..!

Κώστας είπε...

Vasilia
Αν μιλάς για τα αλυτα προβλήματα της κοινωνίας μας, ίσως έχεις δίκιο ότι δεν μπορούνε να ελεγχθούν απο εμάς.Εγώ μιλώ για τον δικό μου μικρόκοσμο. Αυτόν ως ένα σημείο μπορώ να τον ελέγξω.Και δεν θέλω να τον χάσω αυτόν τον έλεγχο...

Βασιλεία Βαξεβάνη είπε...

@ζουζούνα
Ακολουθούμε την συμβουλή του mr. Miyagi "Breath in, breath out". Και μετά το παλιό ινδιάνικο κόλπο: sex, drugs & rock'n'roll
@Κώστας
Θα με αναγκάσεις να γίνω χυδαία και ξέρεις πόσο το ευχαριστιέμαι. Δεν ελέγχεις ούτε το πότε πεινάς, διψάς, χέζεις. Σε αυτά τα πλαίσια μόνο τα κοινωνικά προβλήματα μπορείς να ελέγξεις.
@antoin
Ενδιαφέρον. Μου αρέσει το θάρρος, έχει glamour από 300. Πορεύεσαι σωστά.

ZouZouna είπε...

αυτό το τελαυταίο το ινδιάνικο, μ΄' άρεσε καλύτερα.........να δοκιμάσω και θα σας πω....... merci

Κώστας είπε...

δεν μπορείς να ελέγξεις την πείνα την δίψα ή το χέσιμο αλλά μπορείς σίγουρα να ελέγξεις την συχνότητά τους. Αν συνηθήσεις στο πολύ φαί θα πινάς κάθε ώρα και θα χέζεις κάθε δυο!
Για όλα υπάρχει έλεγχος.
Εγώ , τέλος, σου μίλησα για τον μικρόκοσμο στον οποίο ζώ και όχι για κάτι πιο γενικευμένο.
Ερωτήματα για το ποιοί είμαστε που βαδίζουμε γιατι υπάρχουμε, γράψε ένα κειμένάκι που να θέτεις τον προβληματισμό και θα απαντήσω εκεί.