Φθόνος

Τώρα, δεν ξέρω αν είμαι εγώ, αλλά όταν ακούω φθόνος πάει μαζί με «του πέους». Και δεν καταλαβαίνω, εμείς ζηλεύουμε το πέος –όποτε η γενική «του πέους» είναι αντικειμενική, ή το πέος ζηλεύει – όποτε η γενική είναι υποκειμενική; Χριστέ μου, έγινα ο Θωμάς Ακινάτης! Φθόνος πάντως είναι να θες διακαώς κάτι που έχει κάποιος άλλος. Κάτι σαν την απληστία, δηλαδή με μια την επισήμανση ότι αυτό το κάτι το έχει κάποιος άλλος. Και θα μου πεις γιατί να μην είναι στην απληστία. Έχω δύο θεωρίες (πέρα από την πλάκα αυτό με τον Θωμά Ακινάτη πρέπει να το κοιτάξω). Ή τα γράψανε και τους βγήκανε έξι και ο Πάπας ήταν γαύρος, ή μετά είδανε ότι στην απληστία δεν είχαν βάλει «να μην επιθυμείς αυτά που έχει ο άλλος» και το κοτσάρανε εκεί σαν αμαρτία. Στο Καθαρτήριο τους ράβανε τα μάτια με σύρμα, οπότε το πέος θα τα βρει σκούρα αν ζηλεύει.
Κλασικός ζηλιάρης είναι ο Ντόναλντ Ντακ που ζηλεύει τον Γαστόνε καθώς και η Ματζίκα ντε Σπελ, η οποία τεχνικά δεν είναι Ντακ αλλά δεν πειράζει. Όσο για τον Ντόναλντ ανακεφαλαιώνω: θα πρέπει να τρέχει πολύ γρήγορα πάνω σε φωτιά ενώ θα προσπαθεί να πιάσει φαγητά που απομακρύνονται από αυτόν, χωρίς φυσικά να βλέπει.