Ένα από τα πιο γελοία θεάματα που έχει να επιδείξει το ανθρώπινο γένος είναι η ομπρέλα. Δεν έχω ιδέα ποιος διαστρεμμένος σαδιστής εφηύρε τον πιο γελοίο τρόπο ν’ αποδείξει τη ματαιότητα. Βρέχει! Ε, και; Υπήρχαν άνθρωποι – που στα μάτια μας θα φαινόταν σαν ερυθρόδερμα κοτόπουλα με κακό γούστο – που χόρευαν προσευχόμενοι να βρέξει. Είναι μια φυσική, ευεργετική διαδικασία. Ακόμη και οι δυνάμεις μου είναι ανίσχυρες μπροστά στα φυσικά φαινόμενα. Μπορώ να δω μια σταγόνα να πέφτει από ψηλά, αλλά τότε είναι ήδη αργά. Έτσι, εκτός από τον Κηφισό και την απίθανη περίπτωση να είσαι από ζάχαρη, είναι ανόητο να προσπαθείς να την αποφύγεις.
Και όμως το κάνουμε. Ανοίγουμε την ομπρέλα μας, κρυβόμαστε όπως όπως από κάτω και προσπαθούμε να ελαττώσουμε το κακό. Στην πραγματικότητα όμως για να περπατήσουμε πρέπει να βγάλουμε τα πόδια μας από το γελοίο καταφύγιό μας και να τα βρέξουμε. Επιπλέον, αν φυσάει, μοιάζουμε λίγο πιο ηλίθιοι από το Κογιότ που βγάζει την ομπρέλα του όταν πέφτει ο βράχος. Το μόνο που τελικά προστατεύεται είναι το κεφάλι. Και όμως...Η αποστολή θεωρείται επιτυχής.
Διευκρινίζω ότι ενοχλούμαι όταν βρέχει. Καταφεύγω και εγώ σ’ εκείνο το χρωματιστό αδιάβροχο πανί που κρυμμένο λαχταράει να ξεδιπλωθεί. Άλλωστε συχνά φοράω γυαλιά και η βροχή έχει άμεση επίδραση στην όρασή μου. Γιατί όσο και να με διασκεδάζει αυτή η διάστικτη όραση, είναι επικίνδυνη. Πάντως όταν βρέχει φτιάχνω την ίδια εικόνα στο μυαλό μου: εγώ και εκείνος, βρεγμένοι ως το κόκαλο, γελάμε με τα μαλλιά μας που στάζουν. Απλώνουμε τα ρούχα στο καλοριφέρ, σκουπίζουμε ο ένας τον άλλο και πίνουμε ένα ζεστό ακούγοντας την βροχή.
Και όμως το κάνουμε. Ανοίγουμε την ομπρέλα μας, κρυβόμαστε όπως όπως από κάτω και προσπαθούμε να ελαττώσουμε το κακό. Στην πραγματικότητα όμως για να περπατήσουμε πρέπει να βγάλουμε τα πόδια μας από το γελοίο καταφύγιό μας και να τα βρέξουμε. Επιπλέον, αν φυσάει, μοιάζουμε λίγο πιο ηλίθιοι από το Κογιότ που βγάζει την ομπρέλα του όταν πέφτει ο βράχος. Το μόνο που τελικά προστατεύεται είναι το κεφάλι. Και όμως...Η αποστολή θεωρείται επιτυχής.
Διευκρινίζω ότι ενοχλούμαι όταν βρέχει. Καταφεύγω και εγώ σ’ εκείνο το χρωματιστό αδιάβροχο πανί που κρυμμένο λαχταράει να ξεδιπλωθεί. Άλλωστε συχνά φοράω γυαλιά και η βροχή έχει άμεση επίδραση στην όρασή μου. Γιατί όσο και να με διασκεδάζει αυτή η διάστικτη όραση, είναι επικίνδυνη. Πάντως όταν βρέχει φτιάχνω την ίδια εικόνα στο μυαλό μου: εγώ και εκείνος, βρεγμένοι ως το κόκαλο, γελάμε με τα μαλλιά μας που στάζουν. Απλώνουμε τα ρούχα στο καλοριφέρ, σκουπίζουμε ο ένας τον άλλο και πίνουμε ένα ζεστό ακούγοντας την βροχή.
7 σχόλια:
Ναι Βασιλέια μου... όταν είσαι ερωτευμένος όλα είναι ωραία. και η βροχή.. που κατά τα άλλα τη μισω.. αν πας σπίτι και σκουπίσει ο ένας τον άλλον τότε οκ! Αλλιώς δε θέλω να βρέχει. και όταν βρέχει θέλω ομπρέλα... σα να είμαι από ζάχαρη...
Θυμήθηκα που ήμουν μικρή και άκουσα κάποιον να μου λέει "Ζαχαροπλάστης είναι ο μπαμπάς σου;". Μάλλον θα φορούσα καμιά φουστίτσα και αυτός ήταν στα -άντα. Για καιρό μετά έσπαγα το κεφάλι μου τι μπορείς να απαντήσεις σε αυτό, εκτός απο το προφανές "όχι" ή το απίθανο "ναι". Ακόμα το ψάχνω αν και δε μου το έχουν ξαναπει έκτοτε. Προσωπικά ήμουν εθισμένη στη σοκολάτα. Τώρα έχω απεξαρτηθεί.
το ναι μου φαίνεται καλύτερο! :) αφήνεις τον άλλο λίγο μαλάκα.. ξέρεις ακούει αυτό που δεν περιμένει...
όσον αφορά τη σοκολάτα, εγώ ακόμα είμαι εθισμένη... και δε νομίζω να απεξαρτηθώ ποτέ...
καλημέρες! δεν έχω ομπρέλα.νομίζω ότι δενείχα ποτέ.ούτε στο bristol.ούτε στο λονδίνο. πουθενά. δε φοράω γυαλιά. δεν έχω μακριά μαλλιά να χαλάσουν.μ' αρέ σει η βροχή. μ' αρέ σει το νερό. μ' αρέ σουν τα κείμενά σου που σαν τονερό ρέουν.τα παραμύθια σου. όλα. καλημέρες.καλημέρες.(αποφάσισα να το παίξω cummings. απέτυχα. δεν είχα πιθανότητες..ούτε μία. καλημέρες. καλημέρες.
Καλημέρα..!
1ον. Η απάντηση στον ...άντα είναι:
"ναι και ο καλύτερος χαλβάς που έφτιαχνε ήσουν εσύ!"
2ον.Τις φορές που ταξίδευα στα τροπικά και ο ήλιος μας βάραγε κατακούτελα (εμάς και το καράβι)
όταν έβλεπα κάποιο χαμηλό συννεφάκι στην άκρη του ορόζοντα, έστριβα το καράβι και το οδηγούσα κάτω απ' το σύννεφο.
Η παρουσία του πλοίου ανάμεσα σύννεφου-θάλασσας, το έκανε να υγροποιήσει λίγη απ' τη σύστασή του
και να μας δροσίσει τη στιγμή.
...αυτό και χιλιάδες άλλα που δεν θα γράψω περί βροχής..!
@F
Πόσο χαίρομαι που έκανες την βόλτα. Δε θα μπορούσα να σε φανταστώ στριμωγμένο κάτω από ένα πανί. Δεν έχεις τη στόφα του γελοίου, τι να γίνει;
@Antoin
Μου φαίνεται ότι είχες την καλύτερη απάντηση. Βασικά τώρα που με βλέπω στον καθρέπτη μάλλον θα πρέπει να πω "ευχαριστώ" έστω και σε έναν -άντα.
Ήθελα να το θίξω νωρίτερα αλλά δεν έβρισκα το κουράγιο (θάρρος).
Ο αυτοσαρκασμός είναι χρήσιμος
για τη συνειδητοποίηση καταστάσεων
που εμπλεκόμαστε άμεσα.
Όταν τον χρησιμοποιούμε σαν εργαλείο αυτοειρωνίας χάνει
τη χρησιμότητά του.
Δημοσίευση σχολίου