Ακολουθώντας την επιτυχημένη στρατηγική του Κοέλιο, ήτοι βρίσκω-θέμα-πουλάω-δεν-αλλάζω-θέμα-ο-κόσμος-να-χαλάσει, προσπαθώ να δώ τη ζωή μέσα από τα μάτια μιας ομπρέλας.
Αυτό και αν είναι ατυχία. Το να είσαι ομπρέλα στην Ελλάδα είναι σαν να είσαι ψυγείο στον Βόρειο Πόλο. Χειρότερα όμως. Βρέχει που και που, αρκετά για να σε κάνει να νοσταλγήσεις την χαρά της βροχής. Συνήθως στέκεσαι κρεμασμένη σε μια γωνία και σκονίζεσαι. Κάθε πρωί αντικρύζεις με απελπισία μια φωτεινή ηλιαχτίδα να σκίζει το χώρο. Μια ακόμη ηλιόλουστη μέρα.
Υπάρχει όμως και το χειρότερο. Μια ανοιχτή γκρίζα μέρα. Όχι σκούρα γκρίζα, που ο ήλιος παλεύει να δηλώσει ότι υπάρχει. Σε μια σκούρα γκρίζα μέρα θα βρέξει. Μιλάμε για μια ανοιχτή γκρίζα μέρα. Τότε που εκείνος κοιτά ανήσυχος από το παράθυρο. Και μετά σε κοιτά με ερωτηματικό. Αυτό σημαίνει ότι θα στριμωχτείς σε μια τσάντα με πορτοφόλια, κλειδιά και στυλό. Και δε θα βγεις από εκεί για την υπόλοιπη μέρα.
Υπάρχει όμως κάτι που κάνει τα σύρματά σου να παγώνουν. Το βεβιασμένο ξημέρωμα μιας γκρίζας μέρας. Μιας μέρας που αρχίζει με βροχή. Μια βροχή που δε συνοδεύεται από την μελωδία των σταγόνων αλλά από το συριστικό βουητό του αέρα. Του αέρα που χτυπάει τα μέταλλα του μπαλκονιού σαν να είναι θριαμβευτικά τύμπανα. Του αέρα που πετά κάτω γλάστρες. Του αέρα που σπάει ομπρέλες. Και βγαίνεις στο δρόμο με την ελπίδα να είναι αρκετά έξυπνος εκείνος και να σε κρατάει κόντρα στον αέρα, κόντρα στον θάνατο. Και σφίγγεσαι όταν βλέπεις σε κάδους ξεψυχισμένες ομπρέλες.
7 σχόλια:
Το μολύβι τ’ ουρανού
έστειλε προκαταβολή στο μάγουλο
κι ο αδένας του ματιού
αγγέλεψε συντροφιά της σταγόνας
ο χορός της βροχής
έκαμε ντάμα του τη σκόνη
τη σκότωσε
τη μεταμόρφωσε σε λάσπη
Είπα πως δεν θα ξαναμιλήσω
για βροχή.
Δάσκαλε που δίδασκες...
Και καλά να τα παθαίνει αυτή η άθλια ομπρέλα. Ό,τι και να κάνεις δεν τη λυπάμαι με τίποτα. Φιλιά!
ΚΑΤΩ ΟΙ ΟΜΠΡΕΛΕΣ!
ΖΗΤΩ Η ΛΙΑΚΑΔΕΣ!
ΖΗΤΩ Η ΑΜΜΟΥΔΙΕΣ!
Και εγώ καλοκαίρι ψηφίζω αλλά επειδή η Κοελίστικη ιδέα σου σκίζει.. και λυπάμαι και την ομπρέλα εδώ που τα λέμε.. γιατί δεν την κάνεις ομπρέλα παραλίας??? με κανα δυο ξαπλώστρες από κάτω???
πολλά φιλιά
@F:
Ούτε και εγώ την λυπάμαι. Ας βρει έναν τρόπο να περνάει το χρόνο της. Από την άλλη όταν δεν εκπληρώνεται το πεπρωμένο σου,είσαι να σε κλαιν οι ρέγγες (ποιός σκατά σκέφτηκε αυτή τη φράση και τι σημαίνει;)
@Antoin
Δάκρυα και σταγόνες! Καλό. Αν είχαμε αίμα και ιδρώτα έκανες σουξέ. Αλλά αυτό δε το θέλουμε.
@Marilou
Αν την κάνω ομπρέλα παραλίας θα θυμηθώ πόσο με χρεώνουν για αυτή και τότε κλάφτα Χαράλαμπε (Άλλη μια κουλή φράση.Μιλάμε για κάποιο συγκεκριμένο Χαράλαμπο; Και γιατί να κλαίει διαφορετικά;)
τις ομπρέλες μου τις χαρίζει η μαμά μου γιατί θαπρεπε να εχω. ζουν ευτυχισμένες ώρες στο σπίτι μου, εκπλήρώνουν το όνειρο κάθε ομπρέλας
να πεθάνουν με τον έντιμο θάνατο της ομπρέλλας-σπαθί, ομπρέλλας-ακόντιο, ομπρέλλας-ασπίδα. εν ολίγοις αποτελούν το οπλοστάσιο των ιπποτών πολεμιστών με τους οποίους συγκατοικώ, του τάγματος των ούτε μία δεκαετία ακόμη.
και μιας και πιάσαμε τις δεκαετίες όταν ήμου κιεγω μικρή, τα περί ζαχαροπλάστη γονιού τα άκουγα από τους -ηντάρηδες.
έχω μια υποψία που με τρομάζει. μήπως οι -αντα σου μοιάζουν για -ήντα;; ή είναι όλοι αυτοί στην κατηγορία γερόντια;αξεχώριστοι αηντάρηδε΄ς;;;
αφού έχει επιτυχία το θέμα, κοελικά, κάνε μας ένα προσθετικό με ομπρέλες...ελααααα...πληηηηζ
Ήρθα να σε αγχώσω που σ' έχω χάσει και θέλω επόμενο ποστ. Με περίμενες εμένα ανυπόμονο; ε;
Καλησπέρες!
Δημοσίευση σχολίου