Αφού απέδειξα ότι δεν είμαι ομπρέλα, σκέφτηκα τι είμαι. Για ώρα τώρα κάθομαι στο σαλόνι και κοιτάω μέσα από τους τοίχους τους άλλους γύρω μου. Εφόσον μπορώ και βλέπω μέσα από συμπαγή αντικείμενα και αρκετά μακριά, καταλαβαίνεις ότι μου είναι εύκολο να πίνω τον καφέ μου το πρωί και να παρακολουθώ ό,τι κάνουν οι άνθρωποι γύρω μου.
Τώρα κοιτάω στην απέναντι πολυκατοικία μια γυναίκα που με μανία καθαρίζει και μιλάει μόνη της. Και καθαρίζει συνέχεια, συνέχεια, σαν το μαρτύριο του Σίσυφου. Μόνο που εκείνος είχε ξεγελάσει το Θάνατο. Η κυρία απέναντι δεν μπορεί καν να ξεγελάσει τη σκόνη.
Και σκέφτομαι. Τι πρέπει να κάνω; Τι είμαι; Και απαντώ. Δεν ξέρω. Το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν μπορείς να κάνεις πάντα αυτό που θέλεις χωρίς να βλάψεις τους άλλους, και δεν μπορείς να κάνεις αυτό που θέλουν οι άλλοι χωρίς να βλάψεις τον εαυτό σου. Τουλάχιστον, ας μην εξευτελίζομαι.
9 σχόλια:
Η κυρία, ή Παρθένος είναι ή καθαρίστρια.
Τώρα θα μου πεις,
οι καθαρίστριες ξεσκονίζουν με τόσο ζήλο?
Ενώ οι Παρθένοι έχουν κόλλημα.
Όχι μόνο αυτοί...
Για να μην καταστεί η ζωή σου 'μια ξένη φορτική'... Δεν έχεις κι άδικο. Από την άλλη, οι άνθρωποι μάλλον αντέχουν τα πλήγματα, τουλάχιστον κάποια εξ αυτών. Τους έχει εκπαιδεύσει καλά η ζωή... Οπότε είναι σκόπιμο να υλοποιεί κανείς τις αποφάσεις του, κι ας έχουν κόστος για τους άλλους ή για τον ίδιο. Εάν βέβαια εκτιμά πως αυτό θα είναι τεράστιο, ίσως είναι προτιμότερο να αναθεωρήσει την αρχική του απόφαση.
εις πρασσάν κ.
Φοβάμαι ότι "θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία". Και από τα δύο έχει περισσότερο ένα ψάρι απέναντι στο αγκίστρι, παρά εγώ.
εις antoin
Αν είναι καθαρίστρια, τότε να την προσλάβω!
αχ.. δε ξέρω... νομίζω τελικά ότι αυτό που μένει είναι να κάνεις αυτό που θέλεις. Αλλιώς κανένας δεν είναι ποτέ ευχαριστημένος. γιατί ακόμα κι όταν κάνεις αυτό που θέλουν, το καλ΄νεις με το δικό σου τρόπο και δεν είναι αυτό που ακριβώς θέλουν.
οπότε κάνε από την αρχή αυτό που θέλεις...
Κι αν εχω μάθει κάτι στη ζωή μου είναι ότι ο επιμένων νικά!
Δίλημμα όντως, αλλά στο τέλος πάντα με ένα μαγικό τρόπο, βρίσκουμε την ισορροπία. Αρκεί να την αναζητήσουμε εκεί που πρέπει. Καλημέρες :)
@bebe:
Το εκνευριστικό με τη ζωή είναι ότι χρειάζεται ισορροπίες. Ναι, αλλά εγώ δεν είμαι ακροβάτης. Σημειωτέον, δεν ξέρω καν ποδήλατο!
@BeBe:
Ακροβάτες της ζωής είμαστε όλοι γλυκιά μου. Κι ας νομίζουμε πως δε μπορούμε να σταθούμε με το ένα πόδι όρθιο. Όσο για το ποδήλατο, κι εγώ χρόνια έχω να κάνω. Μην αγχώνεσαι! Την καλησπέρα μου
zo tin teleutaia paragrafo sou!! ego pantos 8a to kano kai as tous vlapso giati me vlapsane kai autoi! u have to be a wolf to fight the foxes!
@ma*
Τίποτα καλύτερο από το να είσαι λύκος. Προτιμότερο σαφώς από το να είσαι σκυλάκι και να γλείφεσαι και να γλύφεις. Το σκέφτηκα και εγώ αυτό το πλάνο. Αλλά όταν τους πληγώνω, ακούω μια φωνούλα να μουρμουρίζει σα χοντρή γυναίκα με ρόλεϋ και πράσινη μάσκα στο συζυγικό κρεβάτι. Και αυτό είναι αβάσταχτο βασανιστήριο.
Δημοσίευση σχολίου