Μια φορά και ένα καιρό ήταν τρία αδέρφια, που ζούσαν σε ένα σπίτι στο λόφο. Όμως είχαν ένα πρόβλημα, δεν είχαν κώλο. Δεν μπορούσαν να κάτσουν καλά και πονούσαν τα κόκκαλά τους. Έτσι, μια μέρα απόφάσισαν να χωριστούν και να γυρίσουν όλο το κόσμο ψάχνοντας λύση στο πρόβλημά τους. Υποσχέθηκαν σε ένα χρόνο να επιστρέψουν στο σπίτι τους για να δουν τι είχαν καταφέρει.
Πράγματι, μετά από ένα χρόνο τα τρια αδέρφια συναντήθηκαν στο σπίτι τους. Ο μεγαλύτερος αδερφός κάθεται σε μια καρέκλα και ακούστηκε ένας μεταλλικός θόρυβος.
- Τι να σας πω; Έψαξα από εδω, έψαξα από εκεί, άλλη λύση δε βρήκα. Έγινα μεταλλουργός και μου έφτιαξα ένα χάλκινο κώλο. Σκουριάζει, βέβαια, και είναι βαρύς αλλά...τι να κάνεις;
Ο άλλος αδερφός κάθεται και αυτός σε μια καρέκλα.
- Τι να σας πω; Το έψαξα από εδώ, το έψαξα από εκεί άλλη λύση δε βρήκα. Κόβω τους κώλους των άλλων. Βέβαια, σαπίζουν και πρέπει να βρω άλλο αλλά...τι να κάνεις;
Ο μικρότερος αδερφός τους κοίταξε με απορία. Έβγαλε ένα μαξιλάρι και έκατσε.
3 σχόλια:
Είναι πολύ απλό να κάνεις τα πράγματα περίπλοκα, αλλά πολύ περίπλοκο να κάνεις τα πράγματα απλά.
Πολύ ωραία ιστορία...
Αχ μην με μπερδευείς! Ευχαριστώ πολύ. Οι κώλοι ήταν ανέκαθεν πηγή έμπνευσης για' μένα.
Σε καμία περίπτωση δεν ήθελα να μπερδέψω μαι τόσο απλή αληθινή όμορφη ιστορία. Όσο για τους κώλους.. τι να πω. μάλλον έχουν πολύ σημασία γιατί αλλιώς δε θα υπήρχαν τόσες λέξεις ή φράσεις με αυτούς... κωλόφαρδος, πρέπει να στρώσεις κώλο, αν δε βρέξες κώλο ψάρι δε τρως κτλ...
Δημοσίευση σχολίου