Στο ντιβάνι

Αποφάσισα να κάνω ψυχανάλυση. Και το άργησα εδώ που τα λέμε. Εμ, βέβαια. Αναπτύσσω υπερανθρώπινες δυνάμεις, ζω κάθε μέρα βλέποντας μακρυά και μέσα από τοίχους, ενώ ταυτόχρονα δεν μπορώ να ακούσω μαλακίες. Τον χρειάζομαι επειγόντως τον ψυχαναλυτή μου. Από την άλλη, τους φοβάμαι. Πας εκεί, ξαπλώνεις ήσυχα – ήσυχα στον ωραίο και αναπαυτικό καναπέ και σου κάνει ένας τύπος αθώες ερωτήσεις. Και μετά από λίγο σου βγάζει το πόρισμα. Και έχουν πάντα δίκιο, έτσι μου είπανε:
- Και πότε αποφάσισες να σκοτώσεις την αδερφή σου;
- Μα, γιατρέ. Δε θέλω να σκοτώσω την αδερφή μου.
- Είπες «γάλα» και «μαϊντανός». Είναι σαφές ότι θες να σκοτώσεις την αδερφή σου.
- Γιατρέ, με ρωτήσατε τι αγόρασα χτες στο super-market.
- Και γιατί είπατε ότι αγοράσατε «γάλα» και «μαϊντανό»;
- Μα, αφού εσείς…Ω! Καλά, έχετε δίκιο. Θέλω να την σκοτώσω την άτιμη.
Επειδή φοβόμουν ότι μπορεί και να αποκαλυφθεί το μυστικό μου, μελέτησα. Και μετά από προσεκτική έρευνα αποφάσισα να μην πάω. Θα εξηγήσω αμέσως γιατί.
Ο Φρόιντ είχε έναν ασθενή, τον δικαστή Σρέμπερ, ο οποίος σε ηλικία 53 ετών τα’ παιξε – είμαι σίγουρη ότι υπάρχει ένα επιστημονικός όρος γι’ αυτό αλλά δεν τον ανακαλώ. Αρχικά πίστευε ότι τον βασανίζουν και τον ταλαιπωρούν. Πίστευε βαθιά μέσα του ότι ο γιατρός του, τον μαχαίρωνε και του έβαζε στο σώμα αιχμηρά αντικείμενα. Όταν βαρέθηκε αυτό το μοτίβο, άλλαξε παράνοια. Υποστήριζε ότι θα έσωζε τον κόσμο και θα χάριζε την ευδαιμονία στους ανθρώπους. Για να γίνει όμως αυτό, έπρεπε από άνδρας να γίνει γυναίκα. Έτσι θα μπορούσε να μείνει έγκυος από τις θεϊκές ακτίνες και θα κυοφορούσε την νέα φυλή. Το συμπέρασμα του Φρόιντ; Ότι είναι ερωτευμένος με τον γιατρό του.
Αν πάω, λοιπόν, εγώ και πω όσα μου συμβαίνουν, δεν πρόκειται να βρω λύση. Το πολύ-πολύ να βγω λεσβία. Άντε ότι θέλω να σκοτώσω την αδερφή μου –που σημειώτεον δεν έχω.