Τετάρτη, Ιανουαρίου 03, 2007

Ασανσεράτο

Άκουγα τον καινούργιο δίσκο του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Παρεπιπτόντως να τον πάρεις, είναι πιο πανηγυρτζίδικος. Είμαι σίγουρη ότι δε θα γίνει μεγάλη επιτυχία στην Proxima του Κένταυρου όπως "Η Βροχή από κάτω" αλλά εμένα (που είμαι γήινη) μου αρέσει. Τέλοσπάντων, έπιασα τον στίχο "σαν την αμηχανία στους ανελκυστήρες". Σας προκαλώ, φίλοι αναγνώστες (και τους πέντε σας), σκεφτείτε τη σοφία του στίχου. Βέβαια εγώ μένω σε πολυκατοικία χωρίς ασανσέρ. Εκεί υπάρχει αμηχανία όταν ανεβαίνεις και συναντάς κάποιον και προσπαθείς να μην δείχνεις τόσο λαχανιασμένος, πετώντας ένα ξεψυχισμένο "Γειά σας". Όμως δεν είναι το ίδιο όπως όταν βρίσκεσαι σ' έναν τόσο περιορισμένο χώρο και για ελάχιστα λεπτά είσαι μαζί με κάποιον.
Αμίμητα κοινότυπες συζητήσεις διαμείβονται σ' ένα ασανσέρ:
Αν γνωρίζεις τον συνεπιβάτη σου
1.
-Καλημέρα.
-Καλημέρα.
(παύση-άφιξη στον όροφο)
-Καλημέρα.
-Καλημέρα.
2.
-Καλημέρα.
-Καλημέρα. Η μαμά καλά;
-Καλά.
-Μπράβο (στη μαμά που είναι καλά υποθέτω).
(παύση-άφιξη στον όροφο)
-Χαιρετίσματα στη μαμά.
-Ευχαριστώ.
Κάτι τέτοιες στιγμές η κουτσομπόλα της γειτονιάς φαντάζει όαση.
3.
-Καλημέρα.
-Ε! Καλημέρα τώρα. Εσύ γύρισες χτες στις 3.36. Πώς και νωρίς ξύπνημα; Ήσουν χτέςμε το αγόρι που έχω δει να σε αφήνει με την μηχανή (αριθμός πινακίδων ΙΕΚ 15679)...
(χωρίς παύση-άφιξη στον όροφο)
-...και η Κούλα στον 3ο δεν τον άφησε να...
Αν ο συνεπιβάτης είναι άγνωστος
1. Μη αυτόματο ασανσέρ
-Σε ποιόν όροφο πάτε;
-Στον 4ο.
-Εγώ στον 2ο. Θα κατέβω πριν από εσάς.
2. Αυτόματο ασανσέρ
-...
-...
Καταλήγουμε, λοιπόν, στο συμπέρασμα ότι η τεχνολογία σκοτώνει την επικοινωνία.
Εμένα το πιο αξιόλογο που μου έχει συμβεί είναι όταν είχα μπει σε ένα αυτόματο ασανσέρ και μου κάνει ο τύπος
-Εγώ πάω στον 3ο.
Και' γω σκέφτηκα "Στ' αρχίδια μου". Αυτός έπιασε τ' αρχίδια του, αλλά τότε δεν ήξερα για την δύναμη υποβολής μου και τον πλάκωσα στο ξύλο. Αν διαβάζει, ζητώ συγγνώμη!

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καταπληκτικό για μια ακόμα φορά!Εχεις επάξια κερδίσει μια θέση στα bookmarks μας!Keep on!!!

Ανώνυμος είπε...

Δεκτή η συγγνώμη σου.. Άλλωστε αυτή η κλωτσιά που μου έριξες "θυμάσαι πού" με γλίτωσε κι από πολλά έξοδα και έγνοιες (ξέρεις.. παιδια, οικογένεια κλπ..)