Όχι ακόμα Θεός

Κάπου είδα έναν παπά καθολικό να μιλά με έναν αφρικανό σαμάνο:
- Ναι, το ζήτημα των Κινέζων πρέπει να συζητηθεί στο συμπόσιο.
- Η ένωση σαμάνων θα στηρίξει την πρόταση. Θα πρέπει να αποφασιστεί τι θα γίνει και με τη θρησκεία του χρήματος.
Είχα πιάσει λαυράκι. Πλησίασα με αποφασιστικό βήμα. Τόσο αποφασιστικό που αν είχα σπιρούνια θα αντηχούσαν στο χωματόδρομο της αφρικανικής χώρας. Έφτασα κοντά στο περίεργο δίδυμο και ρώτησα για το συμπόσιο. Άλλαξαν ύφος και αμέσως το έπαιζαν εχθροί. Όταν επέμεινα στράφηκαν εναντίον μου. Και η μάχη άρχισε.
Ο πάτερ άνοιξε τα πόδια, στύλωσε το βλέμμα και έβγαλε το μαγικό του όπλο: το κομποσκοίνι. Αυτοσυγκεντρώθηκα και ετοιμάστηκα να τον πείσω να τα ξεράσει όλα. Ίδρωνα και ξείδρωνα αλλά η προσευχή κρατούσε το μυαλό του προστατευμένο. Τότε είδα μέσα από το ράσο το ροζ στρινγκ.
- Το κόκκινο στρίνγκ θα σας πήγαινε καλύτερα, πάτερ.
Η αυτό συγκέντρωση του πήγε περίπατο, το Κύριε ελέησόν με έγινε κάτι σαν Κύριε λες να μου πηγαίνει ελέησον; Την ώρα όμως που ήμουν έτοιμη να μάθω για το συμπόσιο, μου την πέφτει ο σαμάνος κουνώντας ένα ραβδί με κρόταλα. Είχε πέσει σε έκσταση και έτσι οι σκέψη του ήταν ασυνάρτητη. Άσε που ο θόρυβος δε με άφηνε να συγκεντρωθώ για να ρωτήσω τον πάτερ.

Θα καταφέρω άραγε να μάθω τι είναι αυτό το συμπόσιο;