Πίστη στο Θεό

Η χοντρή σπυριάρα με κοιτάει με γουρλωμένα μάτια. Σηκώνει το τηλέφωνο και καλεί κάποιον κ. Γαβριήλ που όπως με πληροφορεί είναι υπεύθυνος. Σε χρόνο dt σκάει ο κ. Γαβριήλ που δυστυχώς δεν έμοιαζε με την Τίλντα στο Constantine αλλά με ξινοκώλη υπάλληλο σε δημόσια τράπεζα.
- Αν κατάλαβα καλά, θέλετε να ιδρύσετε μια δική σας θρησκεία;
-Μάλιστα.
- Θρησκεία του εαυτού σας;
-Μάλιστα.
- Κατάλαβα. Περάστε παρακαλώ στο γραφείο μου.
Ξινοκώλης ξεξινοκώλης, όταν κάποιος υπεύθυνος σε μυστικό συμπόσιο θρησκειών που έχει το όνομα του Άγγελου του Θανάτου σε καλεί στο γραφείο του, νιώθεις σαν τον Τομ Κρουζ στο “Eyes wide shut” και λες συνέχεια από μέσα σου «Μαλακία έκανα μαλακία έκανα μαλακία έκανα».
Το γραφείο ήταν ένα δωμάτιο γκρι με αρκετό φώς (don’t go towards the light!). Κάθομαι σε μια καρέκλα και ο κ. Γαβριήλ κάθεται πίσω από το γραφείο και βγάζει μια αίτηση με το καρμπόν από κάτω. Με ρωτάει στοιχεία, όνομα επώνυμο κτλ.
- Μάλιστα, έχετε σκεφτεί κάποιες εντολές για την θρησκεία σας;
- Τι πράγμα;
-Εντολές, φιλοσοφία. Με καταλαβαίνετε;
- Ξέρετε, όχι. Μπορώ απλά να ζητάω να πιστεύουν σε έμενα αλλά σε γενικές γραμμές να ξέρουν ότι τους γράφω στ’ αρχίδια μου;
- Αυτό δεν είναι ιδιαίτερα πρωτότυπο ξέρετε. Έχετε σκεφτεί κάποιο όνομα για τη θρησκεία σας;
- Βασιλολατρία, έλεγα. Είναι πιασάρικο, τι λέτε;
- Άγνωσται αι βουλαί του πιστού. Εδώ υπάρχει ζωροαστρισμός και πιάνει. Να μη σας κουράζω. Ας περάσουμε στα βασικά. Τι προσφέρετε στο πιστό; Αιώνια ζωή, παράδεισο, καταλαβαίνετε η προσφορά κάνει τη ζήτηση.
- Ναι…Έλεγα να μείνω στο μοτίβο με τα αρχίδια, λέγοντας ότι ναι μεν τους γράφω στ’ αρχίδια μου, από την άλλη δε θα τους τα σπάω κιόλας.
- Απλό, ίσως πιάσει. Τώρα όσον αφορά στο θέμα με τα αρχίδια, μια συμβουλή. Κινδυνεύετε άμεσα σε πιθανή θεοποίησή σας να απεικονίζεστε με ένα ζευγάρι τέτοια. Οι πιστοί έχουν την τάση να κυριολεκτούν, ως γνωστόν. Δε βλέπετε ο Θεός; Είπε εκεί ένα «επτά ημέρες», το δέσανε σκοινί κορδόνι.
- Δε το είχε σκεφτεί αυτό. Και να σκεφτείς η πρώτη φράση που μου ήρθε είναι ότι τους γράφω στ’ αρχίδια μου αλλά δε θα τους σπάω τον πούτσο. Θα είχα όλο το σετάκι. Λοιπον, το’χω. Τους γράφω, αλλά προσφέρω στεγαστικό δάνειο με 2% επιτόκιο σταθερό για τρία χρόνια και σε ευρώ. Χωρίς κρυφές χρεώσεις και ψιλά γράμματα.
- Φοβάμαι ότι υλικές αποδοχές αποκλείονται από το Καταστατικό Θρησκευτικών Υποχρεώσεων, άρθρο 14 παράγραφος 3. Έγινε η εκτίμηση ότι αυτό βυθίζει τις οικονομίες στην καταστροφή και δημιουργείται χάος. Όταν ζούσε ο Μίδας, η τιμή του χρυσού έπεσε κατακόρυφα, τόσο που αν υπήρχαν τότε ουρανοξύστες στην Νέα Υόρκη, θα έπεφταν χρηματιστές σαν μάννα εξ ουρανού. Παρά τις έντονες αντιρρήσεις αρκετών θεών και θεοτήτων, η παροχή υλικών αγαθών αποκλείστηκε. Ολόκληρη γενιά από τζίνι έμειναν άνεργα.
- Μάλιστα, θα πρέπει επομένως να το σκεφτώ.
- Ναι, και να μην ξεχάσω. Μέχρι τη λήξη του συνεδρίου, θα πρέπει να παρουσιάσετε στην Ελεγκτική Επιτροπή Έγκρισης και Πιστοποίησης Θεοποίησης 100 τουλάχιστον πιστούς, φανατικά αφοσιωμένους σε εσάς. Θα πρέπει να περάσουν κάποια τεστ πίστεως, όπως Πίστη σε Παράλογα Δόγματα, Συγκράτηση Ορμών Χωρίς Λόγο, Βίαιο Προσηλυτισμό και άλλα. Τις λεπτομέρειες θα τις βρείτε στο Καταστατικό που θα σας δώσει η κοπέλα στο Info Booth με αυτή την απόδειξη.
Με ένα χαρτάκι στο χέρι που έγραφε ΒΑΣΙΛΟΛΑΤΡΙΑ πήγα πάλι στην σπυριάρα, που αγκομαχώντας σήκωσε έναν τεράστιο τόμο που έγραφε με χρυσά γράμματα «Καταστατικό». Αυτό μελετάω τόσο καιρό και νομίζω ότι έχω βρει μια λύση για τους 100 πιστούς.

Σιγά σιγά Θεός

Χίλια συγγνώμη για την καθυστέρηση ανανέωσης του θεϊκού ζητήματος αλλά το να γίνεις θεός τελικά δεν είναι εύκολη υπόθεση. Που είχα μείνει; Α! Ναι, στον επίμονο σαμάνο. Όσο τσίριζε και χτυπιόταν σε έκσταση γύρω μου, βρήκα λίγο χρόνο να μεταμφιεστώ. Φούμαρα λίγο τη μούρη, πήρα χαλαρό υφάκι,, έβγαλα και τα CD που είχα στη τσάντα. Ο σαμάνος τσίμπησε. Όλο και κάποιο ξάδερφο, ανιψιό κτλ θα είχε σε κάποια πλατεία να πουλάει CD και να σκοτώνει τη μουσική (προπαγάνδα των Ναζί). Ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλό του και η αυτοσυγκέντρωσή του πήγε περίπατο. Έτσι βρήκα την ευκαιρία και πήρα τις πληροφορίες που χρειαζόμουν.
Κάθε πενήντα περίπου χρόνια γίνεται ένα συνέδριο θρησκειών κάπου στον κόσμο. Εκπρόσωποι από όλες τις θρησκείες μαζεύονται εκεί, σε άκρα μυστικότητα και αποφασίζουν το μέλλον της θρησκευτικής πίστης. Εκεί κατοχυρώνονται ή απορρίπτονται νέες θρησκείες. Ήμουν τυχερή. Όχι μόνο γινόταν συνέδριο αυτή τη χρονιά, αλλά το συνέδριο γινόταν στην Ελλάδα. Δυστυχώς δε μπορώ να σας πω που ακριβώς γιατί μετά θα πρέπει να σας κεραυνοβολήσω.
Γυρίζω, λοιπόν, όλο χαρά στην πατρίδα και όλο θράσος πηγαίνω στο χώρο που γινόταν το συνέδριο. Τώρα, στα μάτια των κοινών θνητών θα μοιάζει κάτι σαν «Παγκόσμιο Συμπόσιο για την αναπαραγωγή της Κοκκινόφλουδης Παπάγιας» ή τέτοιες παπαγιές. Αν κοιτάξεις πιο προσεκτικά θα δεις πρόσωπα αυστηρά και σκυθρωπά, ίδιος ο παπάς που σου έκανε παρατήρηση στον εκκλησιασμό. Από γυναίκες λίγα πράγματα, οπότε η παρουσία μου έγινε αισθητή. Χωρίς να το σκεφτώ πηγαίνω στο Information Booth στο οποίο φυσικά κάθεται μια ολοστρόγγυλη σπυριάρα
-Καλημέρα, λέω
- Καλημέρα, λέει. Μπορώ να σας εξυπηρετήσω;
- Ναι, που θα πρέπει να κάνω αίτηση για μια καινούρια θρησκεία;
Με κοιτά με απορία σαν να με μετράει. Δε δείχνει ξαφνιασμένη, πάντως. Θα μου πεις και ο Χριστός δε θα σου γέμιζε το μάτι. Ανοίγει κάτι συρτάρια και βγάζει μια αίτηση.
- Συμπληρώστε όνομα, επώνυμο και λοιπά στοιχεία, πρωτοκολλήστε στο τμήμα προφητών Booth 3 και ελάτε σε μένα πάλι.
-Ναι, αλλά εγώ δε θέλω να γίνω προφήτης.
- Αλλά;
-Θεός ή καλύτερα θεά;
-Μόνη σας; Μήπως εννοείτε να μπείτε στο ιαπωνικό πάνθεον που είναι και εύκολο;
- Όχι, παρακαλώ, θέλω να γίνω εγώ προσωπικά θεά.